WoWs: Krótkie spotkania

Straż Wybrzeża Stanów Zjednoczonych kontra Bismarck.

Zatopienie niemieckiego pancernika Bismarck było jedną z największych operacji morskich na Atlantyku w czasie drugiej wojny światowej.

Bez wątpienia zadanie zatopienia Bismarcka stało się głównym celem Royal Navy po utracie nieustraszonego Hooda, przez co Admiralicja wyznaczyła znaczne siły do tej operacji. Mało kto jednak wie, że strona amerykańska również brała udział w wydarzeniach, które doprowadziły do zatopienia Bismarcka. Oto historia kutra amerykańskiej straży przybrzeżnej Modoc.

Straż Wybrzeża Stanów Zjednoczonych na Atlantyku

W początkowych fazach drugiej wojny światowej kutry Straży Wybrzeża Stanów Zjednoczonych patrolowały obszary Atlantyku, wykorzystując Halifax i Boston jako bazy wypadowe. Tak się złożyło, że pewnego dnia jedna z tych jednostek patrolowych — USCGC Modoc — wpłynęła w strefę działań wojennych, by ocalić rozbitków z konwoju zaopatrzenia, zmierzającego z Halifax do Liverpoolu. Konwój został zaatakowany przez niemieckie U-Booty i stracił 9 z 33 transportowców. Niemieckie okręty podwodne przerwały atak 22 maja 1941 roku, a kuter stał się ostatecznie świadkiem kultowej pogoni i zatopienia niemieckiego pancernika Bismarck.

USCGC Modoc (WPG-46) — Lynhaven Roads w stanie Wirginia. 23 marca 1933 roku.


Polowanie na Bismarcka

Modoc kontynuował poszukiwania ocalałych z alianckiego konwoju aż do 24 maja 1941 roku.

Wczesnym wieczorem 24 maja ciszę panującą na pokładzie Modoca przerwał dźwięk silników samolotowych — bombowce torpedowe zmierzały w kierunku okrętu. Pierwszy z samolotów minął kuter od strony sterburty, błyskając sygnałem rozpoznawczym, który Modoc odwzajemnił. Załoga krzątała się, by rozłożyć duże amerykańskie flagi płasko na pokładzie. Osiem samolotów Swordfish — z dziewięciu, gdyż jeden się tymczasowo odłączył — skręciło i pomknęło na północny zachód, gdzie ku zdziwieniu załogi, w odległości 6 mil widać było „duży pancernik”.

Pancernik Bismarck podczas starcia z HMS Prince of Wales (53) w trakcie bitwy o Cieśninę Duńską.

Wcześniej tego samego dnia Bismarck i krążownik ciężki Prinz Eugen zatopiły słynny krążownik liniowy HMS Hood i uszkodziły nowy pancernik HMS Prince of Wales. Niemieckie okręty po starciu z Prince of Wales płynęły wówczas w pośpiechu na południe. Krążownik ciężki HMS Norfolk, który gonił niemiecką eskadrę, przypadkowo skierował eskadrę Swordfishów do Modoca.


Atak Swordfishów

Oglądając bitwę z pierwszego rzędu, Modoc wysłał do Bismarcka sygnał, oznaczający „Jaki okręt?”, jednocześnie podając swoje dane identyfikacyjne. Niemiecki pancernik nie odpowiedział. W mgnieniu oka wieczorne niebo rozświetliło się od ognia przeciwlotniczego, próbującego zestrzelić zbliżającą się 825. eskadrę z HMS Victorious, złożoną z samolotów SwordfishBismarck otworzył ogień ze wszystkich dział — głównych i dodatkowych — trafiając wodę przed atakującymi w nadziei, że przestarzałe dwupłatowce nie zdołają pokonać ściany wody.

Modoc, powolny nawet przy dobrej pogodzie, nieśpiesznie się oddalił. W wyniku ataku Swordfishów jedna torpeda dosięgnęła celu, sprawiając, że Bismarck musiał zwolnić do 16 węzłów. Wszystkie dziewięć Swordfishów powróciło na lotniskowiec. Pościg za Bismarckiem trwał, aż ostatecznie Royal Navy zdołało zatopić pancernik 27 maja 1941 roku. Pomimo gorączkowych zdarzeń, jakie miały miejsce koło Modoca w trakcie pogoni, udało mu się przetrwać zarówno to spotkanie, jak i całą wojnę. Służył jako kuter patrolowy aż do zwolnienia z obowiązków w 1947 roku.

Battleship Bismarck
A Design and Operational History

Opierając się na relacjach ocalałych i połączonych dekadach doświadczeń autorów w architekturze morskiej, Battleship Bismarck jest morską analizą śledczą i badaniem inżynierskim projektu, kariery operacyjnej i utraty najwspanialszego niemieckiego pancernika.

The Stringbags

Oparty na prawdziwej historii załóg Swordfishów z Royal Navy komiks „The Stringbags” to epicka opowieść o młodych mężczyznach, którzy stawiają czoła śmierci w samolocie spoza swoich czasów.

Inne warte odnotowania pozycje od Naval Institute Press

U.S. Aircraft Carriers, Revised Edition

Jedno z najbardziej kompleksowych opracowań pełnej historii rozwoju amerykańskich lotniskowców, począwszy od 1920 roku i USS Langley CV-1, po nowy typ Ford.

U.S. Navy Attack Aircraft, 1920–2020

Ta książka to unikalna opowieść z punktu widzenia marynarki wojennej, rozumianej przez pryzmat uprzednio tajnych dokumentów. Obejmuje całe stulecie, od najwcześniejszych samolotów operacyjnych dla amerykańskich lotniskowców w 1920 roku po współczesne F-35 Joint Strike Fighter (JSF).

Członkowie USNI otrzymują zniżki na wszystkie książki Naval Institute Press, dostęp do ponad 500 000 fotografii w archiwum online, a także dostęp do magazynu Proceedings and Naval History. By otrzymać dodatkowe informacje, kliknijcie ten link.

Założony w 1873 roku U.S. Naval Institute to niezależne forum zrzeszające osoby zainteresowane rozwojem i rozpowszechnianiem profesjonalnej, literackiej i naukowej wiedzy o potędze morskiej i innych kluczowych zagadnień w zakresie globalnego bezpieczeństwa. Wasze członkostwo umożliwia Naval Institute kontynuowanie swojej kluczowej misji jako Niezależnego Forum dla Służb Morskich — przestrzeni dla wolnej i niezależnej dyskusji.