T-80U to ulepszona przede wszystkim pod względem opancerzenia, mobilności i siły ognia wersja legendarnego radzieckiego czołgu podstawowego T-80. Do War Thunder trafi w aktualizacji 1.87 i będzie pierwszym czołgiem VII ery w radzieckim drzewku technologicznym.
Historia
Prace nad udoskonaleniem czołgu podstawowego T-80 rozpoczęły się już w połowie lat 70 w w Leningradzie. Wspólne przedsięwzięcie miało na celu zwiększenie potencjału bojowego T-80.Na początku lat 80. powstały pierwsze prototypy, które po wielu próbach i poprawkach zostały uznane za gotowe do skierowania do produkcji seryjnej. Armia radziecka nadała im oznaczenie T-80U.
T-80U otrzymał usprawnienia wieży oraz przedniej płyty, jak również drugą generację pancerza ERA znaną jako Kontakt-5. Pancerz ten nie tylko zwiększa odporność na pociski o energii chemicznej, ale także przeciwko pociskom przeciwpancernym oraz podkalibrowym. Nowa modyfikacja czołgu otrzymała system kontroli ognia 1A45 oraz Reflex ICBM, a do tego pociski kierowane 9M119. Zamontowano także mocniejszą turbinę GTD-1250.
T-80U produkowany był w Leningradzie, lecz w 1989 roku przeniesiono produkcję do Omska. Prace nad ulepszaniem T-80 prowadzone były także w Charkowie, lecz tam skupiono się na wariancie z silnikiem diesla. Pojazd nosił oznaczenie T-80UD.
T-80U służyły w armii radzieckiej do czasu rozpadu ZSRR i pozostaje w służbie niektórych państw poradzieckich do dziś. Ponadto czołgi tego typu trafiały do armii cypryjskiej i południowokoreańskiej. Łącznie od roku 1985 powstało około 700 T-80U, jednak żaden nie brał udział w walce.
W War Thunder T-80U będzie wśród pierwszych pojazdów czekających na czołgistów w erze VII. W odróżnieniu od znanego już niektórym czołgistom T-80B będzie on znacznie lepiej opancerzony i nieco lepiej uzbrojony.
W porównaniu z wcześniejszymi wersjami, T-80U ma nową wieżę i ulepszony pancerz kompozytowy o strukturze komórkowej zarówno na wieży, jak i na kadłubie. Poza tym jest wyposażony w pancerz reaktywny drugiej generacji Kontakt-5. W przeciwieństwie do pierwszej generacji, jest skuteczny nie tylko przeciwko pociskom kumulacyjnym, ale także podkalibrowym.
Wszystkie te ulepszenia czynią z T-80U twardy orzech do zgryzienia. Nawet najnowocześniejsza dostępna w grze amunicja może nie wystarczyć do przebicia pancerza, gdyż pancerz Kontakt-5 jest wstanie powstrzymać pociski podkalibrowe o penetracji 620 mm i kumulacyjne o penetracji 1000 mm. Trzeba mieć jednak na uwadze, że jest to pancerz reaktywny, który zużywa się po aktywacji.
Na uzbrojenie nowego czołgu składa się znane już czołgistom gładkolufowe działo 2A46M kal. 125 mm używane także na kilku współczesnych radzieckich czołgach podstawowych. Wybór amunicji jest podobny jak poprzedzającym T-80B, z dodatkiem wolniejszego pocisku kierowanego 9M119 Refleks o zwiększonej penetracji.
Aby zmniejszyć negatywny wpływ przyrostu masy na mobilność, inżynierowie postanowili zamontować nieco mocniejszą turbinę gazową o mocy 1250 KM. Taka moc nie tylko niweluje większą wagę, lecz także poprawia mobilność względem poprzednika.
T-80U trafi do War Thunder w nadchodzącej aktualizacji 1.87 i stanie się jednym z pierwszych pojazdów VII ery. W międzyczasie śledźcie wiadomości o nadchodzącej aktualizacji. Udanych łowów, czołgiści!
ź: War Thunder
Niemiaszki dostaną nowe konserwy polowe wraz z otwieraczem i nową nakleję na czołg żeby nie płakali. Japończycy nowy reaktywny pancerz z tektury i nakładkę na gąsienice z Hello Kitty.
Podobnież Niemcy dostaną Leo 2A5, Ale kto tam wie, pewno się okaże, że dostaną 2A4 z lepszym pakietem pancerza znając życie 😀
LEO2A4 jest odpowiednikem T-80U/T-72B
Technicznie to żaden zachodni czołg nie był odpowiednikiem T-80 i T-64. Zachód projektował swoje MBT pod kątem walki z najbardziej powszechnymi pojazdami takimi jak T-55 i T-72. Brali pod uwagę że T-80 i T-64 ze względu na swoje wyrafinowanie będą rzadkim przeciwnikiem na polu walki (i tak zresztą było bo były tylko na stanie elitarnych jednostek gwardyjskich, używane tylko przez siły pancerne ZSRR) a w razie problemów będzie trzeba sobie radzić doraźnie. Coś jak drugowojenne zmagania aliantów i sowietów z relatywnie rzadkimi Tygrysami których nie atakowano w pojedynkę lub dzwoniono po nalot.