WoWs: Z kart historii

Panamerykańskie krążowniki.

Gdy wprowadzona zostanie aktualizacja 12.4, panamerykańskie krążowniki opuszczą wczesny dostęp, co oznacza, że to idealny moment, by spojrzeć na karty historii. Razem z nami przyjrzyjcie się okrętom, które służyły w marynarkach różnych krajów, i projektom, w które tchnęliśmy nowe życie dzięki naszej grze.

Z KART HISTORII

Przyjrzyjmy się bliżej okrętom nowej gałęzi.

Historyczne okręty wojenne

Hércules

Budowa okrętu Hércules rozpoczęła się w 1942 roku w Kanadzie. Pierwotnie był fregatą typu River o nazwie HMS Adur, która miała służyć w brytyjskiej Royal Navy. Zwodowano ją w tym samym roku, ale przekazano do US Navy, gdzie weszła do służby pod nazwą USS Asheville. Podczas walk o Atlantyk fregata eskortowała konwoje i prowadziła patrole przeciw okrętom podwodnym.

W 1946 roku wykreślono ją z rejestru marynarki i sprzedano Argentynie. W 1948 roku okręt — przemianowany na ARA Hércules — wciągnął na maszt argentyńską banderę. Fregata służyła w marynarce tego kraju do 1961 roku, aktywnie operując w obszarach wokół Antarktyki, które powiązane były z interesem narodowym Argentyny. Następnie okręt przekazano argentyńskiej straży przybrzeżnej, gdzie służył pod nazwą PNA Juan B. Azopardo do 1969 roku.

Almirante Barroso

Almirante Barroso był opancerzonym krążownikiem, który budowano w Wielkiej Brytanii dla marynarki Brazylii w latach 1895–1896. Okręt nosił nazwisko admirała Francisca Manuela Barroso, Barona Amazonii, wsławionego dowódcy, który poprowadził Cesarską Marynarkę do zwycięstwa w Bitwie pod Riachuelo (1865), największej bitwie morskiej w historii Ameryki Południowej, do której doszło w trakcie wojny paragwajskiej.

Krążownik pozostawał w służbie do 1931 roku. Powszechnie uważano go za wyjątkowy okręt ze względu na nieskazitelną prezencję, a także rygor, dyscyplinę, porządek i skuteczność utrzymywane na pokładzie. Almirante Barroso był pierwszym brazylijskim okrętem wyposażonym w radiotelegrafię. Dekady służby okrętu przypadły na czas pokoju, gdy krążownik głównie odbywał oficjalnie wizyty zamorskie, godnie reprezentując Brazylię.

La Argentina

ARA La Argentina był krążownikiem lekkim zaprojektowanym do szkolenia kadetów. Przetarg na budowę okrętu ogłoszono w 1935 roku. Wygrała go brytyjska firma Vickers-Armstrong. Okręt był powiększoną wersją brytyjskich krążowników typu Arethusa, wyposażoną w lepsze uzbrojenie i dodatkowe kajuty dla kadetów. Budowa La Argentina została ukończona dopiero w 1939 roku. Przedłużała się ze względu na program modernizacji floty Wielkiej Brytanii. Do 1941 roku okręt odbył kilka kursów szkoleniowych, ale gdy wybuchła II wojna światowa, przydzielono go do aktywnej eskadry, by zachować neutralność Argentyny.

Po wojnie ponownie odbywał kursy szkoleniowe aż do przejścia na zasłużoną emeryturę w 1972 roku. Dwa lata później skreślono go z rejestru floty.

Coronel Bolognesi

Coronel Bolognesi był pierwotnie krążownikiem lekkim typu Uganda o nazwie Ceylon, budowanym od 1939 roku i wcielonym do British Royal Navy w 1943 roku. W trakcie II wojny światowej okręt operował na Oceanach Indyjskim i Spokojnym. Po wojnie służył w Anglii i na Dalekim Wschodzie. Po modernizacji, jaką przeszedł w 1956 roku, kontynuował swoją służbę na Morzu Śródziemnym.

W grudniu 1959 roku krążownik został sprzedany Peru. W lutym następnego roku okręt wciągnął na maszt nową banderę i otrzymał nazwę na cześć peruwiańskiego bohatera narodowego, Francisca Bolognesiego, który zginął w trakcie toczonej przeciwko Chile wojny na Pacyfiku. Podczas dziesięcioleci swojej służby w peruwiańskiej marynarce Coronel Bolognesi uczestniczył w licznych manewrach i ćwiczeniach, a ze służby wycofano go dopiero w 1982 roku.

Wszystkie zdjęcia opublikowano dzięki uprzejmości archiwum fotograficznego U.S. Naval Institute. Chcecie znaleźć więcej ciekawych zdjęć związanych z historią marynarki? Skorzystajcie z archiwum online dostępnego tutaj.

Inne okręty w gałęzi

Vicente Guerrero

Vicente Guerrero był jednym z największych bohaterów i wiodących generałów, którzy brali udział w wojnie o niepodległość Meksyku, a także drugim prezydentem kraju (1829). Kluczowym osiągnięciem jego prezydentury była całkowita likwidacja niewolnictwa w Meksyku. Nazywanie okrętów wojennych imieniem tego męża stanu jest tradycją meksykańskiej marynarki — w XX wieku aż cztery okręty nosiły tę nazwę.

Córdoba

Córdoba to okręt noszący nazwę jednego z departamentów Kolumbii, położonego na wybrzeżu Morza Karaibskiego. Z kolei sam departament nazwę wziął od José Maríi Córdovy Muñoza, znanego także jako „Bohater Ayacucho”, generała kolumbijskiej armii w trakcie wojny o niepodległość Ameryki Łacińskiej od Hiszpanii. Nazwę tę nadano całemu szeregowi okrętów marynarki wojennej Kolumbii.

Almirante Cochrane

Thomas Cochrane, wybitny brytyjski admirał i bohater chilijskiej wojny o niepodległość (1818–1822), był jednym z założycieli chilijskiej marynarki. Jego nazwisko nosiło pięć okrętów tamtejszej floty. Pod koniec lat 30., gdy nasz okręt mógł zostać ukończony, nazwa ta była „wolna”: brytyjski pancernik Almirante Cochrane kupiony został przez Royal Navy w 1917 roku, a niszczyciel typu Fletcher, który nazwano Cochrane, nabyto od USA dopiero w 1962 roku.

Ignacio Allende

Ignacio Allende to bohater narodowy Meksyku, utalentowany admirał i prekursor wojny o niepodległość Meksyku. Na jego cześć wznoszono pomniki i nazwano dwa miasta. Długą tradycją meksykańskiej marynarki jest nazywanie okrętów wojennych nazwiskami zasłużonych mężów stanu. Od 1998 roku nazwę Ignacio Allende nosi jedna z czterech fregat typu Knox, które kupiono od Stanów Zjednoczonych.

Santander

Santander to okręt nazwany na cześć generała Francisca de Paula Santandera, kolumbijskiego bohatera narodowego i przywódcy politycznego w trakcie wojny o niepodległość Ameryki Łacińskiej, a także pierwszego prezydenta Republiki Nowej Granady (dzisiejszej Kolumbii).

San Martín

San Martín to krążownik noszący nazwisko José de San Martína — bohatera narodowego Argentyny, wielkiego dowódcy wojskowego i jednej z kluczowych postaci toczonej w latach 1810–1826 wojny o niepodległość Ameryki od Hiszpanii. Nazwę tę często nadawano krążownikom argentyńskiej marynarki. Jednym z nich był krążownik pancernopokładowy typu Giuseppe Garibaldi, który służył w latach 1896–1935.

ODTWORZENIE KRĄŻOWNIKÓW W WORLD OF WARSHIPS

Krążowniki uzbrojone są w działa główne kal. 152 mm, które strzelają tylko pociskami PP o ulepszonych kątach rykoszetowania, a także w wyrzutnie torped. Ich działa wyróżniają się krótkim przeładowaniem i balistyką o płaskiej trajektorii. Panamerykańskie krążowniki mają słaby pancerz i niezłe maskowanie.

Od VI poziomu krążowniki te zyskują dostęp do wytycznych bojowych, które znacznie zmniejszają czas przeładowania sprzętu eksploatacyjnego. Dokładna premia zależy od poziomu jednostki. W przypadku okrętów X poziomu sięga nawet 85%. Aby zapełnić pasek postępu wytycznych bojowych, musicie nieustannie trafiać cel działami baterii głównej.

Nowe okręty odznaczają się bogatą gamą sprzętów eksploatacyjnych, z których mogą korzystać:

• Już od II poziomu mają dostęp do Grupy naprawczej. Na IV poziomie zastępują ją Wyspecjalizowane grupy naprawcze. Ten sprzęt eksploatacyjny przywraca znaczną liczbę punktów wytrzymałości utraconych w wyniku uszkodzeń, w tym uszkodzenia cytadeli.
• Krążowniki poziomu V oraz VI mają dostęp do sprzętu eksploatacyjnego Myśliwiec.
• Sonda hydroakustyczna krótkiego zasięgu jest dostępna od IV poziomu, a od VII poziomu na tym samym miejscu dodawany jest inny sprzęt eksploatacyjny — Obrona przeciwlotnicza — więc wybrać można między nimi.
• Od VIII poziomu jednostki mają dostęp do Radaru dozorowania i Samolotu zwiadowczego.

Standardowy czas przeładowania wszystkich sprzętów eksploatacyjnych to 3 minuty (z wyjątkiem Grupy naprawczo-ratunkowej i Samolotu zwiadowczego).

Główną zaletą tych krążowników w porównaniu do ich odpowiedników jest bogactwo dostępnych sprzętów eksploatacyjnych i zdolność do częstego korzystania z nich dzięki wytycznym bojowym.

Aby odblokować całkowity potencjał tych krążowników, bacznie lustrujcie sytuację na polu bitwy — aby móc aktywować wytyczne bojowe, musicie nieustannie trafiać cele pociskami baterii głównej. Nawet względnie krótka przerwa będzie skutkować szybką utratą postępów. Najlepiej jest angażować się w starcia na średnim i dużym dystansie.

Znalezienie się pod ciągłym ostrzałem przeciwnika może skończyć się szybkim powrotem do Portu, ale jeśli skutecznie skorzystacie z wytycznych bojowych, odzyskacie dużą część swoich PW lub zdominujecie flankę, szybko przeładowując swój Radar dozorowania.

SPECJALNY ŁAŃCUCH MISJI BOJOWYCH

Przed udaniem się na rejs panamerykańskimi krążownikami nie zapomnijcie odebrać specjalnego łańcucha misji bojowych, który będzie najlepiej odpowiadać Waszemu stylowi gry! Pamiętajcie, że możecie wybrać tylko jeden z nich! W nagrodę za ukończenie łańcucha otrzymacie kontener Więcej sygnałów.

Wybierz łańcuch na oficjalnej stronie WoWs

Jarmark na morzu

Część 1
Zdobyć siedem baretek „Zniszczenia”. Nagroda: Po 2 jednorazowe premie: PD dowódcy +200% i wolne PD +600%.
Część 2
Otrzymać 6 500 000 PW potencjalnych uszkodzeń. Nagroda: Po 2 jednorazowe premie: kredyty +40% i PD okrętu +200%.

Nagroda końcowa: 1 kontener Więcej sygnałów.

Ognisty wir

Część 1
Zdobyć 400 baretek „Trafienie w cel” przy pomocy dział baterii głównej. Nagroda: Po 2 jednorazowe premie: PD dowódcy +200% i wolne PD +600%.
Część 2
Zdobyć dziewięć baretek „Zajęcie”, „Pomoc w zajęciu” i „Obrona”. Nagroda: Po 2 jednorazowe premie: kredyty +40% i PD okrętu +200%.

Nagroda końcowa: 1 kontener Więcej sygnałów.

Możecie ukończyć ten łańcuch misji bojowych w bitwach losowych, rankingowych, kooperacyjnych oraz w potyczkach i operacjach, grając krążownikami panamerykańskimi poziomów II–X.

ź: WoWs