Bluejacket’s Manual
Kapitanowie!
W tym tygodniu w World of Warships w najlepsze trwa wielkie świętowanie 150. rocznicy powstania U.S. Naval Institute. Co tydzień podczas aktualizacji 12.8 będziemy publikować nowy artykuł, omawiający inny aspekt długiej i bogatej historii naszej instytucji partnerskiej, a każdy artykuł zostanie wzbogacony o możliwy do odebrania łańcuch misji bojowych. Poprzedni łańcuch znaleźć można tutaj.
Ukończcie co najmniej trzy z tych tygodniowych łańcuchów, by w grze otrzymać flagę 150. rocznica U.S. Naval Institute i nie tylko. Więcej informacji o jubileuszowym miesiącu USNI znajdziecie tutaj.
Odbierz łańcuch misji na oficjalnej stronie WoWs
Kapitanowie, skorzystajcie z tej specjalnej oferty, jaką przygotował dla Was U.S. Naval Institute: Kliknijcie tutaji dołączcie dziś, by oszczędzić 25% na opłacie członkowskiej!
Młodzi mężczyźni i kobiety wstępujący do marynarki są wprowadzani do tego nowego świata dzięki podręcznikowi Bluejacket’s Manual.
Jest mało prawdopodobne, by jego pierwszy autor, porucznik Ridley McLean, miał jakiekolwiek przeczucie, że jego książka ustanowi amerykańską instytucję, ale ten praktyczny przewodnik jest dostępny w sprzedaży od ponad wieku, służąc marynarzom Stanów Zjednoczonych zarówno jako wprowadzenie do Marynarki Wojennej, jak i przydatny przewodnik w ich dalszej służbie.
Okładka Bluejacket’s Manual, edycja z 1915 roku
W pierwszym wydaniu, opublikowanym przez Naval Institute w 1902 roku, McLean wyraził te cele w zwięzłych słowach, pisząc, że „ten podręcznik powstał, by być wartościowym dla osób dopiero wchodzących do służby, dlatego też podjęto próbę dostarczenia w zwięzłej formie informacji, z którymi każda osoba w służbie marynarki powinna być obeznana”. Dodał też: „starsi marynarze znajdą w tej książce wartościowy punkt odniesienia”.
Pierwsze wydanie miało wymiary 4 × 5,5 cala i było grube na nieco ponad 3/4 cala. Jego siedem rozdziałów podejmowało tematykę żeglugi, uzbrojenia i artylerii; sygnałów; łodzi; „obowiązków związanych z życiem na pokładzie okrętu”; „starszych marynarzy i ich obowiązków”; a także „fragmentów przepisów Marynarki Wojennej”. Podręcznik zawierał również dwie specjalne kieszonki w oprawie, w których marynarze mogli przechowywać dodatkowe notatki i inne przedmioty.
Od czasów premiery Bluejacket’s Manual przeszedł rozmaite zmiany kształtu, rozmiaru i zawartości. Wraz ze zmianami technologii oraz amerykańskiej kultury, dodawano nowe pojęcia do tego dziwnego morskiego leksykonu, a w miarę pojawianie się kolejnych tematów, podręcznik znacznie się rozrósł, tracąc pierwotne rozdziały.
Stopnie i rangi Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych, Bluejackets’ Manual, edycja z 1944 roku
Do czasu zakończenia I wojny światowej szósta edycja podręcznika miała już 1,5 cala grubości i zawierała szczegółowe informacje o różnych stopniach, takich jak kowale, pomocnicy cieśli okrętowego, stokerzy (czyli palacze), pomocnicy mechaników, szkutników i personelu medycznego. Co ciekawe, zmienił się tytuł książki — apostrof dzierżawczy przesunięto za literę „s” (Bluejackets’).
W 1943 roku 11. edycja rozdęła się do 1150 stron — miała niemal 2 cale (5 cm) grubości i ważyła prawie 2 funty (0,9 kg). W połączeniu ze szkoleniem oferowanym na „boot campach” Marynarki Wojennej, misją podręcznika na czas wojny było przekształcenie zwykłego cywila w „zdolnego marynarza i rzetelnego żołnierza”, jak zaznaczył admirał William D. Leahy w przedmowie do tej edycji. Zadanie to nie należało do błahych, biorąc pod uwagę fakt, że kraj ten znajdował się w trakcie wojny światowej, a liczba zwykłych obywateli przekształcanych w marynarzy szła w setki tysięcy.
Okładka obecnej, 26. edycji BlueJacket’s Manual
Mimo że termin „niebieskie kurtki” został obecnie w większej mierze wyparty przez zwrot „marynarze”, zachowano oryginalną nazwę ze względu na tradycję, którą Marynarka Wojenna niezmiennie ceni bardzo wysoko. Amerykańskie niebieskie kurtki również wyewoluowały, a odmienny ton edycji podręcznika z 1902 roku i obecnego jest doskonale widoczny. Dzisiejsi ochotnicy są lepiej poinformowani i często bardziej wykształceni od marynarzy z przeszłości, a zawartość aktualnego podręcznika odzwierciedla te różnice.
Różne metody tworzenia węzłów. Obrazek z 26. edycji.
Choć Bluejacket’s Manual ewoluował na swojej drodze do 26 wersji (która nie będzie ostatnią), to jego pierwotny cel nie zmienił się ani o jotę. Podobnie jak wszystkie poprzednie, najnowsze wydanie — pomimo swych 700 stron — nie próbuje być kompleksowym opracowaniem wszystkiego, co związane z marynarką. W dzisiejszych czasach taki podręcznik składałby się z wielu tomów i byłby niepraktyczny w użyciu. Bluejacket’s Manual wciąż służy współczesnym marynarzom tak samo, jak to robiło oryginalne wydanie, przekształcając cywilów w marynarzy, będąc przy tym przydatnym źródłem informacji w trakcie ich służby, czy to na jednym „okresie służby”, czy przez całą karierę.
Dołączcie już dziś do U.S. Naval Institute, by odblokować pełny dostęp do wszystkich numerów magazynu Naval History — sześć drukowanych numerów rocznie plus zawartość online, z głównym naciskiem położonym na II wojnę światową. W ramach członkostwa otrzymacie także zniżkę do 40% na tytuły Naval Institute Press i odblokujecie pełny dostęp do naszych archiwów fotograficznych — największej prywatnej kolekcji fotografii marynarki wojennej!
Założony w 1873 roku U.S. Naval Institute pielęgnuje zawodową, literacką i naukową wiedzę na temat potencjału morskiego i innych spraw związanych z bezpieczeństwem międzynarodowym. Dzięki książkom wydawanym przez Naval Institute Press, dwumiesięcznikiem Naval History i ogromnemu zbiorowi fotografii, jesteśmy najlepszym źródłem wiedzy dla każdego entuzjasty historii marynarki. Niech Institute będzie Waszym pierwszym i ostatnim przystankiem na drodze po zwycięstwa w World of Warships! Kliknijcie tutaj, by dowiedzieć się więcej.
Informacje: Jubileuszowy Miesiąc USNI
ź: WoWs