Projekt HULA.
Spójrzmy na historyczne fotografie projektu Hula!
Wiosną i latem 1945 roku jednostki specjalne amerykańskiej i radzieckiej marynarki wojennej spotkały się w Cold Bay na Alasce w ramach ściśle tajnej operacji szkoleniowej. Plan zakładał wyszkolenie przez US Navy około 15 000 rosyjskich oficerów i operatorów 180 okrętów marynarki wojennej, które miały zostać przekazane Flocie Oceanu Spokojnego w ramach programu lend-lease. Projekt o kryptonimie HULA wymagał od amerykańskich i rosyjskich marynarzy współpracy przy największej i najbardziej ambitnej operacji transferowej II wojny światowej. Jego unikatowym założeniem było wyposażenie oraz wyszkolenie radzieckich sił desantowych na kulminacyjne starcie z Japończykami. Niemniej jednak połączenie ataków atomowych oraz prowadzonej na szeroką skalę kampanii w Mandżurii doprowadziło do zadania ostatecznego ciosu Japonii. Wycofanie się z planów inwazji Japonii sprawiło, że oryginalny pomysł operacji morskich przeciw Japończykom stał się nieaktualny. Projekt HULA stał się zbędny.
Operacja lend-lease w Cold Bay okazała się sukcesem, mimo bariery językowej, niesprzyjającej pogody oraz kiepskiego stanu wielu z okrętów, które miały być przekazane Rosjanom. Pod tym względem projekt HULA stanowi rzadki przykład udanej współpracy radziecko-amerykańskiej: w ramach programu zostało wyszkolonych 12 000 radzieckich marynarzy, a 100 okrętów powędrowało do Związku Radzieckiego.
Radzieccy i amerykańscy sygnaliści w Cold Bay. Projekt Hula stawiał przed marynarzami obu marynarek wojennych wyzwanie pracy ramię w ramię przy największym i najbardziej ambitnym programie lend-lease II wojny światowej.
Ceremonia powitalna dla admirała Popowa i jego sztabu w kwietniu 1945 roku. W przednim rzędzie na prawo od amerykańskiej flagi widzimy kpt. Williama S. Maxwella, amerykańskiego dowódcę; kadm. Borisa D. Popowa, dowódcę 5. niezależnego oddziału radzieckiej marynarki wojennej, dowódcę radzieckiego; kpt. Władimira V. Kriwoszczekowa, weterana konwoju PQ-17 w bitwie o Atlantyk i tłumacza admirała Popowa; a także kpt. Sylviusa Gazze, dowódcę Dutch Harbor.
Wszyscy salutują, gdy radziecka załoga obejmuje dowodzenie nad okrętem desantowym piechoty (LCI(L)) w ramach projektu Hula. Admirał Popow stoi na środku, po prawej.
Ceremonia podniesienia flagi podczas oficjalnego przekazania łodzi przez Amerykanów pod opiekę Rosjan w ramach programu lend-lease.
Z ceremonii przekazania 9 czerwca 1945 roku — radzieccy marynarze podnoszą radzieckie bandery wojenne na maszty LCI(L), kończąc tym samym transfer okrętu.
Kadm. Boris D. Popow i jego sztab w ramach projektu Hula.
Mechaniczny trałowiec o drewnianym kadłubie YMS-143, z lutego 1943 r. Tak jak T-522, ten okręt walczył z japońskimi siłami na południu wyspy Sachalin w sierpniu 1945 r.
Kpt. William S. Maxwell, US Navy (L) i kadm. Boris D. Popow (P) dyskutują o harmonogramach szkoleń. Kpt. Sylvius Gazze, US Navy, dowódca Dutch Harbor, siedzi pomiędzy nimi.
W tle pięć fregat czeka na transfer. Na fotografii dokładnie widać sporą szerokość całkowitą fregat, która była jedną z przyczyn ich dzielności morskiej. Na początku okręty te miały chroniczne problemy z jednostkami napędowymi oraz inne wady, lecz po poprawkach klasa ta spisywała się dobrze. W 1943 roku odpowiedzialność za obsadę fregat typu Tacoma została przekazana ze sztabu marynarki wojennej w ręce straży wybrzeża.
USS Hoquiam (PF-5) w Mare Island Navy Yard w San Francisco, Kalif. w czerwcu 1944 r. Ta klasyczna fregata typu Tacoma była jedną z 69 zamówionych przez US Navy podczas II wojny światowej. Tacoma, Hoquiam i 26 innych fregat zostało przekazanych radzieckiej marynarce w Cold Bay.
Admirał Popow na szkoleniu obrony przeciwlotniczej, morska baza operacyjna w Adak, lipiec 1945 r.
Marynarze czekają w kolejce na ceremonię przekazania, w tle Cold Bay.
USS Pasco (PF-6), fregata typu Tacoma. Młody kapitan marynarki N. I. Kowrin rozpoczyna swoją służbę na USS Pasco (PF-6), który pod radziecką banderą stał się fregatą EK-6. Po drugiej wojnie światowej został admirałem, jednym z najbardziej utalentowanych liderów radzieckiej marynarki wojennej, w latach 70. i 80. dowodził Flotą Czarnomorską.
Marynarz podnosi radziecką banderę wojenną, sygnalizując, że pieczę nad mechanicznym trałowcem o drewnianym kadłubie przekazano radzieckiej marynarce.
Wszystkie zdjęcia opublikowano dzięki uprzejmości archiwum fotograficznego U.S. Naval Institute. Szukacie więcej ekscytujących zdjęć związanych z historią marynarki? Sprawdźcie tutaj nasze archiwum online.